Εκδήλωση στον Παλαμά Δομοκού για την 7η Μαρτίου 1878

Μέχρι το 1881 τα Βόρεια Σύνορα του Ελληνικού κράτους έφταναν μέχρι τη γραμμή Αμβρακικού –Παγασητικού κόλπου.
Η κορυφογραμμή της Όθρυς ήταν το σύνορο για την περιοχή του Δομοκού και της Θεσσαλίας που βρίσκονταν ακόμα υπό Οθωμανική κατοχή.
Στις 7 Μαρτίου του 1878, στο Ναό του Αγίου Αθανασίου στο χωριό Παλαμά Δομοκού, πρόκριτοι των γύρω χωριών συγκεντρώθηκαν και οργάνωσαν μία προσωρινή Διοίκηση και υπέγραψαν Επαναστατική Προκήρυξη, που απευθύνονταν προς τις Μεγάλες Δυνάμεις, με την οποία δήλωναν την απόφασή τους να πολεμήσουν μέχρι θανάτου προκειμένου να πετύχουν την ένωσή τους με την Ελλάδα.
Στην οργάνωσή τους και στις συγκρούσεις που ακολούθησαν με τους Τούρκους πρωτοστάτησαν δύο λιποτάκτες Επιλοχίες του Ελληνικού στρατού, ο Δ. Τερτίπης και ο Γ .Λάιος, αντιδρώντας στην αδιαφορία της κυβέρνησης Κουμουνδούρου να βοηθήσει τους εξεγερμένους κατοίκους της Επαρχίας Δομοκού.
Οι πρώτες νίκες σημειώνονται με την καταστροφή του Τουρκικού χωριού Αϊδαμουσλί, κοντά στη Μαντασιά, με την απελευθέρωση του χωριού Καραντζιάλι και του χωριού Ταμπακλί.
Η φονικότερη μάχη δόθηκε στο Θεσσαλικό κάμπο, στο χωριό Ματαράγκα, όπου έπεσε ηρωϊκά ο Γ. Λάιος. Συνολικά οι απώλεις: 800 Τούρκοι νεκροί και 100 Έλληνες.
Τελικά, κάτω από την πίεση της Ελληνικής κυβέρνησης και τις διαβεβαιώσεις της Αγγλίας για προσάρτηση της Θεσσαλίας στο Ελληνικό κράτος, σταμάτησαν τις εχθροπραξίες.
Και πράγματι μετά από 3 χρόνια, την 1-6- 1881 στο Συνέδριο του Βερολίνου, οι Μεγάλες Δυνάμεις παραχωρούν οριστικά στην Ελλάδα τη Θεσσαλία, μέχρι την Ελασσόνα, και την περιοχή της Άρτας.
Στις 8 Αυγούστου 1881 ο Δομοκός πανηγυρίζει την απελευθέρωσή του. Έτσι δικαιώθηκε ο ξεσηκωμός και η θυσία των αγωνιστών που ξεκίνησαν τον αγώνα τους από το Παλαμά.
Ο εορτασμός της 7 Μαρτίου 1878, ως τοπικής εθνικής εορτής, εγκρίθηκε με το Π.Δ. 271/27-8-1988.